''Do Ciebie Polsko szliśmy
Jakże zawiłą drogą,
Do Ciebie Polsko szliśmy
Szczycąc się śląską mową
Niosąc ci w darze serce,
Co nieraz już krwawiło
Serce proste i szczere
Drogą jakże zawiłą."

/J. Sz./

 

 

Z HISTORII SZKOŁY

Pierwsze wzmianki dotyczące istnienia szkoły w Paniowach pochodzą z 1826r .
Zapis w kronice głosi, iż dzieci z gminy Gross Paniow uczęszczały do szkoły w Bujakowie, jednak szkoła ta była zbyt mała, wydano więc zarządzenie o potrzebie utworzenia szkoływ Paniowach.
W tym samym czasie Jakub Feige wybudował dom drewniany na działce należącej do właściciela majątku rolnego w Paniowach, ale z powodu braku gotówki chciał go sprzedać. Domek ten Starostwo w Raciborzu uznało za odpowiedni na szkołę i został on zakupiony przez gminę Paniowy i w 1827r. oddany do użytku.
Zaszczytne miano pierwszego nauczyciela w szkole przypadło Janowi Krauze, który pełnił również funkcję organisty i kościelnego w Paniowach. Po wizytacji w szkole w 1851r. kurator zarządził, iż gmina powinna zbierać pieniądze na budowę nowej, murowanej szkoły. Szkołę budowano od maja do października 1867r.
Historia szkoły w Paniowach wyłaniająca się z najstarszej części kroniki szkolnej, pisanej w języku niemieckim jest wielokrotnie odzwierciedleniem tragicznych dziejów ludu śląskiego trapionego polityką germanizacji
i poddaństwa wobec Zaborcy. Już z początkiem XX wieku zaczyna wzrastać rola środowiska szkoły jako jedynego ośrodka oświatowego i kulturotwórczego w wiosce.
W marcu 1911r. wielkim wydarzeniem w życiu szkoły i wsi było otwarcie Publicznej Biblioteki w budynku szkolnym.
Po zakończeniu I wojny światowej rozpoczęła się w szkole nauka religii prowadzona już w języku polskim.
Z ogólnej liczby 185 uczniów tylko 18 na życzenie rodziców uczyło się nadal w języku niemieckim. Na zarządzenie wyższych władz do szkoły została wprowadzona nauka języka polskiego - w mowie, piśmie i czytaniu.
W dniu 29 czerwca 1922r. zapisano w kronice szkolnej:
"Dziś u nas dzień świąteczny nie tylko dlatego, że święto Piotra i Pawła (...), dziś u nas obok święta kościelnego jeszcze i święto narodowe. Obchodzimy dziś uroczyście fakt przejścia władzy na ziemi naszej do Polski."
Praca w szkole w latach międzywojennych była trudna. Jednym z najbardziej zasłużonych nauczycieli i kierowników Szkoły w Paniowach był Wilhelm Biskupek. Po okresie pruskiego zaboru w roku 1922 zajął się organizowaniem szkoły polskiej w Paniowach i kierował nią do wybuchu II wojny światowej. Po powrocie z obozu koncentracyjnego, w roku 1945 czekało go to samo zadanie, po raz drugi tchnąć w paniowską szkołę polskiego ducha. W myśl nowych programów nauczania nauka odbywała się wtedy w systemie siedmioklasowym.
Od 1961r. do 1976r. kierownikiem szkoły był Paweł Lipina. Od 1 września 1976r. paniowskie dzieci stały się uczniami Szkoły Zbiorczej w Borowej Wsi, a Szkoła Podstawowa w Paniowach przestała istnieć. Protesty rodziców doprowadziły do tego, iż w następnym roku szkolnym w Paniowach kontynuowały naukę klasy nauczania początkowego w budynku zastępczym. W tym czasie stary budynek szkolny został przebudowany i w 1982r. znów przyjął uczniów. Od roku 1992 szkoła powróciła do systemu ośmioklasowego.
W 1999r. szkoła została gruntownie wyremontowana i rozbudowana o salę gimnastyczną, szatnię i dwie sale lekcyjne. Obecnie zgodnie z reformą oświaty, szkoła w Paniowach jest szkołą sześcioklasową.
W dniu 12 czerwca 1993 roku Szkole Podstawowej Nr 8 w Mikołowie - Paniowach nadane zostało imię jednego z wybitnych Synów Ziemi Śląskiej.
Na kartach historii i w ludzkiej pamięci pozostanie nim na zawsze:
 

WOJCIECH KORFANTY

Urodził się w 1873 roku w Sadzawce (obecnie Siemianowice Śląskie) w rodzinie górniczej. Był politykiem, publicystą, a zarazem obrońcą polskości Górnego Śląska. W działalności politycznej występował przeciwko germanizacyjnym posunięciom władz i partii Centrum. Zgodnie z podstawami programowymi Narodowej Demokracji głosił hasła nierozerwalnej łączności Górnoślązaków z narodem polskim, domagał się równouprawnienia narodowego Polaków. Wyraźnie deklarował się jako przeciwnik socjalizmu, opowiadając się jednocześnie za poprawą warunków materialnych robotników oraz demokratyzacją państwa pruskiego. 
W listopadzie 1902 przyczynia się do założenia Polskiego Towarzystwa Wyborczego na Śląsku. Podczas wybuchu pierwszej wojny światowej Korfanty mieszkał osamotniony w Berlinie. Przekonany o pewnym zwycięstwie niemieckim, wstąpił do służby rządu niemieckiego i podjął pracę działając na rzecz propagandy wojennej. W latach 1903-1912 i w 1918 był posłem w Reichstagu oraz pruskim Landtagu (1903-1918).
25 października 1918 r. wystąpił w Reichstgu z głośnym żądaniem przyłączenia do państwa polskiego wszystkich ziem polskich zabranych po zaborze pruskim (Prusy Królewskie, Gdańsk, Wielkopolska, część Prus Książęcych oraz Śląsk Górny i Średni).
Po pierwszej wojnie światowej wszedł między innymi w skład Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu. W styczniu 1920 został mianowany przez rząd polski komisarzem plebiscytowym na Górnym Śląsku, kierował całością przygotowań organizacyjnych, propagandowych i politycznych. udało mu się rozbudować imponujący aparat propagandowy. Kofanty nie ominął żadnej okazji, aby polepszyć polskie szanse wygrania plebiscytu. W tym celu kupił lub założył wiele gazet, na łamach których rozpowszechniał własną propagandę. Od października do grudnia 1923 r. był wicepremierem w rządzie Wincentego Witosa i jego doradcą z ramienia ChD. Od 1924 r. został wydawcą dzienników "Rzeczpospolita" i "Polonia". Po zwycięstwie sanacji stał się obiektem ataków z jej strony. W 1930 został aresztowany i wraz z posłami Centrolewicy osadzony w twierdzy brzeskiej. Od kwietnia 1935 był na emigracji w Czechosłowacji.

Po aneksji przez Niemcy wyjechał z Czechosłowacji do Francji, lecz w obliczu groźby wybuchu wojny potajemnie wrócił do kraju. Został tam aresztowany na podstawie sankcji prokuratorskiej w kwietniu 1939 r. Po trzech miesiącach został zwolniony z powodu ciężkiej choroby, poczym wkrótce zmarł (17 VIII 1939).Jego pogrzeb, który odbył się w Katowicach 20 sierpnia 1939 przekształcił się w wielką manifestację patriotyczną. Jego ciało spoczywa na cmentarzu w Katowicach przy ulicy Francuskiej.


HYMN SZKOŁY

1.
My Śląskiej Ziemi dzieci
My matek polskich kwiat
Niech biały orzeł wzleci
Piastowskiej ziemi znak

ref.
O Śląska Ziemio nasza
Tyś kraju jest ozdobą
Piastowskąś jest skarbnicą
I ojców naszych mową.

Tak pięknie uczysz kochać
Tak słodko nam tłumaczysz
Co znaczy słowo Polska
Co słowo wierność znaczy.

2.
Tyś ukochała synów
Co dziś w mogile drzemią
Bo kiedyś poszli bić się
O Ciebie Śląska Ziemio.

3.
My młodzież szkoły z Paniów
Stoimy dziś na straży
Tradycji naszych ojców
Dorobku, pragnień, marzeń.

4.
Historię naszej szkoły
Z oddaniem dziś tworzymy
Paniowy wioskę małą
Sercem i pieśnią czcimy.